Στα μονοπάτια της ψυχής Αδιάφορα γυρίζω Ψάχνοντας κάτι για να βρω Σε κάτι να ελπίζω. Βρίσκω πάντα χαλάσματα Λύπη και δάκρυα μόνο Και ζω με τα φαντάσματα Στη θλίψη και τον πόνο. Μα ξάφνου εκεί στην καταχνιά Αχνό,ένα φως προβάλει Λες να'ναι η ελπίδα που δειλά Με προσεγγίζει πάλι; Με πίστη,σθένος και ψυχή Τα βήματα με πάνε Σ'αυτή την όμορφη ζωή Που όλοι λαχταράμε...
Φανή Λουκίδου
Αναγνώστρια Magazino1
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου