Δήμητρα και Περσεφόνη: Ένας μύθος για τις 4 εποχές

Στην αρχή του κόσμου δεν υπήρχε χειμώνας λουλούδια άνθισαν παντού και οι σοδειές ωρήμαζαν όλο το χρόνο .Η Δήμητρα η θέα της γης και των καλλιεργειών εξασφάλισε στον κόσμο την ευημερία.Η Δήμητρα είχε μία πολύ όμορφη κόρη την Περσεφόνη. Ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου, ο Άδης, θέλησε να την κάνει βασίλισσα του και πήγε στον αδελφό του τον Δία και του ζήτησε να κανονίσει το γάμο. Ο Δίας αρνήθηκε Γνωρίζοντας ότι η Δήμητρα δεν θα άφηνε ποτέ την κόρη της να ζήσεις το σκοτεινό Βασίλειο του Άδη. ο Άδης οργισμένος άρχισε να καταστρώνει τα σχέδιά του. Κάποια μέρα η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια στους αγρούς όταν ξαφνικά η γη κάτω από τα πόδια της άνοιξε και βγήκε από μέσα ο Άδης πάνω στο μαύρο άρμα του. 

Άρπαξε την Περσεφόνη και την πήρε μαζί του. Η καρδιά της Δήμητρας γέμισε θλίψη. Ματαια περιπλανιόταν σε όλες τις γωνιές της γης προσπαθώντας να τη βρει. Αποκαμωμένη κάθησε στην όχθη ενός ποταμού τα νερά μου έρχονται από την καρδιά της γης, της ψιθύρισε ο ποταμός. Καθώς κυλούσα μπροστά Από του Άδη το παλάτι είδα την Περσεφόνη χλωμή και λυπημένη στο θρόνο καθισμένη πλάι του. Η Δήμητρα ορκίστηκε ότι τίποτε δεν θα φύτρωνε στη γη ώσπου να τις ξανά εδινε την αγαπημένη της κόρη. Τα σπαρτά ξεράθηκαν οι σπόροι σάπισαν και οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα. Ο Δίας ζήτησε από τον αδελφό του να λογικευτεί και να επιστρέψει την Περσεφόνη. Ο Άδης συμφώνησε καθώς υποστηρίζε ότι η Περσεφόνη δεν είχε φάει τίποτε όσο βρισκόταν στον κάτω κόσμο. Ήξερε βέβαια πως ο ίδιος της είχε δώσει να φάει επτά σπυριά από ρόδι. 

 Είχε φάει από την τροφή των νεκρών πράγμα που σημαίνει ότι θα ανήκει για πάντα στον κάτω κόσμο. Ακόμα και ο Δίας δεν μπορούσα να αλλάξει αυτό το νόμο αλλά έπεισε τον Άδη να δεχτεί ένα συμβιβασμό. Το μισό χρόνο η Περσεφόνη θα έμενε μαζί του στο σκοτεινό Βασίλειο και τον άλλο μισό και όταν περνούσε με τη μητέρα της. Ο πόνος της Δήμητρας κάθε φορά που αποχωρίζεται την κόρη της είναι Εκείνος που κάνει τα δέντρα να ρίχνουν τα φύλλα τους και τα λουλούδια να πεθαίνουν το φθινόπωρο και το χειμώνα. και όταν η Περσεφόνη γυρίσει στη μητέρα της μπαίνει η άνοιξη και όλα πρασινίζουν.