Ἀποκατάστασις τῆς δημοκρατίας ἀπό …«ἐθνάρχες»;

Σήμερα θεωρητικά ο Ελληνισμός γιορτάζει την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Φυσικά το τι ακριβώς είναι η Δημοκρατία στην Ελλάδα, επιδέχεται πολλές και ποικίλες ερμηνείες.

Δεν θα αναφερθώ στην επάνοδο Α.Παπανδρέου και σε όλο τον συρφετό που τον ακολούθησε (Μελίνα, Μαγκάκη, Τσοχατζόπουλο, κλπ).

Ο μετά βαϊων και κλάδων επανελθών «εθνάρχης» και «εγγυητής» του νέου «πολιτεύματος» μέσα στο πρώτο τρίμηνο της παντοκρατορίας του «κατόρθωσε» να απωλέσει η Κυπριακή Δημοκρατίας έδαφος 31% περισσότερο από εκείνο που απώλεσε προ της επανόδου του (6%), αρνήθηκε πεισματικά κάθε στρατιωτική βοήθεια στο νησί μιας και η «Κύπρος ήταν μακρυά!!»

(Ο Κίμων ο Αθηναίος, πριν 2500 χρόνια έπλευσε άμεσα στην Κύπρο με 200 τριήρεις για να πολεμήσει κατά των Περσών, προστατεύοντας τα συμφέροντα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας), αμνήστευσε επιλεκτικά τους έχοντες τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην Κυπριακή τραγωδία ΠτΔ Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, ( ορκισθείς μάλιστα ενώπιον του), τον Α/ΓΕΕΘΑ καθώς και τους Α/ΓΕΣ, ΓΕΑ και ΓΕΝ, μη εξαιρουμένου του Στρατηγού Ιωάννη Ντάβου που ενώ η χώρα πρακτικά ήταν σε κατάσταση πολέμου, αυτός είχε στο νου του την «αποκατάσταση» της Δημοκρατίας κι όχι τα σύνορα της πατρίδας..

Έβγαλε την Χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ με μια αφελή κίνηση εντυπωσιασμού, αναγνώρισε το ξενόδουλο ΚΚΕ και καλλιέργησε κλίμα δυσπιστίας, αν όχι μίσους και αποστροφής, του λαού προς τις ΕΔ. 

42 χρόνια μετά ο νυν ΠτΔ, πιστός στην πολιτική παρακαταθήκη του «εθνάρχη»παραθέτει γεύμα προς τιμήν των πολιτικών «ταγών» της χώρας, αρνούμενος να προσκαλέσει, έστω και τυπικά, τον αρχηγό της τρίτης σε ποσοστό πολιτικής δυνάμεως.

Αν λοιπόν η Δημοκρατία είναι a la carte, σωστά γιορτάζεται η αποκατάστασή της, μιας και το σύνολο των σημερινών της εκπροσώπων είναι «ηγέτες» a la carte σε μια Χώρα που είχε πάντα επιλεκτική μνήμη, ηγέτες μόνιμα κατωτέρους των περιστάσεων, λαό που άγεται και φέρεται από τις επιθυμίες και ορέξεις του κάθε τυχάρπαστου πολιτικού κηφήνα και φυσικά ιστορική πορεία ευθέως ανάλογη των «ικανοτήτων» κυβερνώντων και κυβερνωμένων.

Πικρές αλήθειες που δεν μας αρέσει ούτε να ακούγονται αλλά ούτε να λέγονται. Αλλά αλήθειες.

(Μην κάνει τον κόπο κάποιος λάτρης του «εθνάρχη» να αρχίσει το βρισίδι ή να διαρρήξει τα ιμάτια του εκφράζοντας τις αντιρρήσεις του, μιας και ούτε από βρισίδι καταλαβαίνω, αλλά κι ούτε αλλάζω γνώμη για το κείμενο μου, αφού είναι τεκμηριωμένο ιστορικά)

Ἀπόστολος Ἀθανασάκης

filonoi.gr