Πολύπλευρες αναζητήσεις μισού αιώνα

«Ο καλλιτέχνης μπορεί, εφόσον θέλει, ν’ αγγίξει τα πιο σκοτεινά μέρη της ψυχής του ανθρώπου και της κοινωνίας». Συνεπής στα λόγια του, ο Κυριάκος Κατζουράκης και το θέλει και το κάνει τα τελευταία πενήντα χρόνια.

«Είναι ένας δημιουργός που από νωρίς ενεπλάκη στη σαγήνη της ζωγραφικής... Παράλληλα, ο ίδιος τράβηξε το βαρύτιμο ρούχο της ως τα κράσπεδα της φωτογραφίας, του σινεμά και της βίντεο τέχνης» αναφέρει ο Μάνος Στεφανίδηςκαι το Μουσείο Μπενάκη ξετυλίγει αυτήν ακριβώς την πολυδιάστατη δημιουργική πορεία του Κ. Κατζουράκη, μέσα από την αναδρομική έκθεση που διοργανώνει στο κτήριο της Πειραιώς ( έως 30/7), σε επιμέλεια του Κων/νου Παπαχρίστου.

Παρουσιάζεται ένα σύνολο δουλειάς 50 ετών (1963-2013), από τα πρώτα σπουδαστικά χρόνια μέχρι τα μεγάλα σύνθετα έργα που συνδυάζουν Ζωγραφική, Θέατρο και Κινηματογράφο, αρχής γενομένης με το Τέμπλο. «Όταν το ζωγράφιζα (1991-1994) υπήρχε ένα φίλτρο μπροστά στα μάτια μας, μια ψεύτικη αισιοδοξία στον κοινωνικό περίγυρο που προσπάθησα να τη διαπεράσω, γιατί την έβλεπα σαν εμπόδιο... Η καταστροφή δεν εξορκίζεται και η ευθεία οδός με πήγαινε καταπάνω στην οδύνη του πολέμου στη γειτονική Γιουγκοσλαβία.

Το Τέμπλο έγινε στην κυριολεξία πρόσφυγας ναός από τότε. Στο εσωτερικό του, στο Άβατον, παρουσιάζεται το έργο "Λίγο πριν", η βιντεοεγκατάσταση που φτιάξαμε με τον Μπάμπη Βενετόπουλο το φθινόπωρο του 2010» εξηγεί ο καλλιτέχνης και συνεχίζει «το δεύτερο μεγάλο βήμα ήταν “Ο Δρόμος προς τη Δύση”, μια προσέγγιση του ζητήματος των προσφύγων προς την Ευρώπη με όλα τα μέσα που διέθετα και που ήθελα να εξελίξω... Το χειμώνα του 2000 σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο στήθηκε η εικαστική εγκατάσταση, γεννήθηκε το Θεατρικό μέρος και άρχισε να σχηματίζεται η ταινία… Εκεί άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά όλα τα θέματα που μέχρι σήμερα επεξεργάζομαι».

Προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες του, ενώ υπάρχουν μακέτες και υλικό από θεατρικές παραστάσεις. Συνολικά, εκτίθενται περίπου ογδόντα έργα, κυρίως μεγάλων διαστάσεων, που προέρχονται από Μουσεία και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας, ενώ ειδικό βάρος δίνεται στην ενεργό συμμετοχή του στη δημιουργία των «Νέων Ελλήνων Ρεαλιστών» (μαζί με τους Γιάννη Βαλαβανίδη, Κλεοπάτρα Δίγκα, Χρόνη Μπότσογλου και Γιάννη Ψυχοπαίδη) και στα έργα που προέκυψαν από αυτή τη συνεργασία.

Η έκθεση συνοδεύεται από την ομότιτλη έκδοση με κείμενα των Μάνου Στεφανίδη και Κώστα Παπαχρίστου.

Ελένη Νικολαΐδου

http://www.artnews.gr/