Τον κόσμο σου μπορείς να τον αλλάξεις τη φύση σου όμως όχι..

Μια φορά και έναν καιρό έγινε ένας μεγάλος σεισμός στην ζούγκλα. Συνέπεια του σεισμού ήταν να χωριστούν τα άγρια από τα εξημερώσιμα ζώα. Χωρίστηκαν λοιπόν τα άγρια από τα ήμερα ζώα και έκτοτε ζούσαν σε διαφορετικές περιοχές.

Κατά την ώρα του μεγάλου πανικού ξέφυγε ένας μικρός πάνθηρας στην περιοχή των ήμερων ζώων.

Αφού καταλάγιασε ο πανικός και πέρασαν κάποια χρόνια μια απογοητευμένη λέαινα, αυτοεξορίστηκε στην χώρα των ήμερων ζώων. Ήταν πολύ απογοητευμένη, γιατί ενώ η θέση της βασίλισσας της ανήκε δικαιωματικά, την έχασε λόγω της ανυπομονησίας του βασιλιά λιονταριού. Έκανε μεγάλες προσπάθειες να την κερδίσει , αλλά ο βασιλιάς της ήταν δειλός και προκειμένου να μην εκτεθεί στον λαό του, δεν της αναγνώριζε ότι της ανήκε. Στην χώρα των ήμερων ζώων, για πολύ καιρό ήταν μόνη και στην συνέχεια άρχισε να κάνει παρέα με τα σκυλάκια. Τα αγάπησε και την αγάπησαν πολύ και άρχισε να ζει ήρεμα και να ξεχνά τα άγρια ζώα.

Ο μικρός πάνθηρας μεγάλωνε και τα έφερε η τύχη να ζει ανάμεσα στα γατάκια, και νόμιζε πως έτσι ήταν και αυτός.

Μια μέρα στην χώρα των ήμερων ζώων συναντήθηκαν η λέαινα και ο πάνθηρας.

Ο πάνθηρας είχε μεγαλώσει , το τρίχωμα του ήταν στιλπνό και μαύρο και το βλέμμα του αστραφτερό και κοφτερό σαν ατσάλι. Είχε αποκτήσει την πονηριά και την εγωπάθεια της γάτας και σαν είδε την λέαινα φρόντισε να την εντυπωσιάσει με τα υποτιθέμενα προσόντα του.

Η λέαινα μόλις τον είδε τα έχασε. Δεν ήταν η άγρια ομορφιά του που την εντυπωσίασε , αλλά η καταγωγή του. Προερχόταν από την χώρα των άγριων ζώων. Ξεχείλισε από μέσα της όλη η αδικία που είχε υποστεί και στο πρόσωπο του είδε τον εαυτό της και έτσι τον ερωτεύτηκε.

Και έτσι του το είπε και έτσι του το έδειξε. Ο γατίσιος πάνθηρας στην αρχή την φοβήθηκε. Το βαρύ αρχοντικό της παρουσιαστικό, η διαφορετικότητα της τον έκαναν επιφυλακτικό. Όμως η απόλυτη αγάπη που του έδειχνε τον απελευθέρωσαν. Την είδε με άλλο μάτι και σαν γάτα που ήταν, άρχισε να παίρνει ότι καλό του έδινε.

Του έδειξε τον δρόμο για το όνειρο, τον έμαθε να βλέπει μακριά, τον έντυσε με μανδύα αυτοπεποίθησης. Οι γάτες χαιρόντουσαν που βρήκε ένα τέτοιο θύμα. Οι σκύλοι την προειδοποιούσαν να φύγει μακριά του. Τίποτα η λέαινα, ήθελε ο πάνθηρας της να δείξει ποιος είναι.

Ο πάνθηρας έλεγε πως ήθελε να ταξιδέψει στην ζούγκλα και η λέαινα βρήκε τον τρόπο να το κάνει. Και όταν το ταξίδι έληξε άδοξα ,επειδή οι γάτες αδιαφόρησαν για αυτό, η λέαινα τον περίμενε να για γιατρέψει τις πληγές του. Στην περίοδο της γιατρειάς του ο πάνθηρας κάκιωσε με την λέαινα. Όλα του έφταιγαν και ειδικά εκείνη. Η πίεση της για την αποδοχή της άγριας φύσης του, ανεξάρτητα αν ήταν στη ζούγκλα ή όχι, τον έπνιγαν. Οι γατίσιες συμπεριφορές, που είχε υιοθετήσει εδώ και χρόνια, τον οδηγούσαν σε επιλογές αυτοκαταστροφικές και μακριά από την λέαινα. Προσπαθούσε να την διώξει και να επιστρέψει στην ζούγκλα και ας μην του είχε αρέσει εκεί. Εκείνη έκανε υπομονή, βρυχήθηκε και στο τέλος έφυγε, πληγωμένη και αποφασισμένη πως αν δεν καταλάβαινε πως είναι πάνθηρας και συνέχιζε σαν γάτα το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να τον ξεχάσει..

Ποτέ δεν είχε αγαπήσει κάποιον τόσο και για αυτό δεν άντεχε να τον βλέπει να αρνείται την φύση του.

Μετά από καιρό και όταν οι σκύλοι πείστηκαν πως τον ξέχασε, εκείνη ένιωσε πως την χρειάζεται, αλλά δεν ήταν διατεθειμένη να γυρίσει. Ήξερε πως αν εκείνος δεν αποδεχόταν την αγάπη του για εκείνη δεν θα αποδεχόταν και τον εαυτό του.

Και έτσι έγινε. Ο όμορφος πάνθηρας επιτέλους αποδέχτηκε αυτό που έβλεπε στα μάτια της λέαινας για τον εαυτό του, αφού αποδέχτηκε την αγάπη του για αυτήν και η απογοητευμένη λέαινα επέστρεψε.

Και αυτή την φορά εκείνη ήξερε πως δεν ήταν σαν τις άλλες φορές που την είχε διώξει και συνέχισε μαζί του. Συνέχισε γιατί ήξερε πως αυτή και ο πάνθηρας είναι άγρια ζώα, πως δεν μπαίνουν σε καλούπια και πως για αυτούς όλοι οι κανόνες είναι για να γκρεμίζονται και να φτιάχνουν δικούς τους.

Ήξερε πως ο πάνθηρας αποποιούνταν την γάτα και έβρισκε την φύση του και ας μην του φαινόταν.

Ήξερε πως μόνο εκεί ήταν η θέση της, όσες δοκιμασίες και αν της έκανε.

Ήξερε πως τον κόσμο σου μπορείς να τον αλλάξεις , την φύση σου όμως όχι. Γιατί η φύση σου είναι αυτή που σε καθορίζει και όχι ο κόσμος που σε περιβάλλει.

Από εκείνη την μέρα η λέαινα και ο πάνθηρας περπατάνε δίπλα-δίπλα και χωρίς άγχος, γιατί ξέρουν πως οι δρόμοι τους είναι γραμμένο να έχουν τις ίδιες στροφές και ίδιο τέλος.

Από εκείνη την μέρα η λέαινα και πάνθηρας κυνηγάνε μαζί τα όνειρα τους, γιατί ξέρουν πως δεν έχει σημασία πως δείχνεις , αλλά από τι υλικό είσαι φτιαγμένος και για ποιο σκοπό είσαι προορισμένος.

Της Έυας Τσέδου-healingeffect.gr