ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ

  Ο George Gordon lord Byron (1788-1824) υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες μορφές της λογοτεχνίας, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές και από τους πρωτεργάτες του ρομαντισμού, καθώς και επίσης για τους Έλληνες μια πραγματικά ηρωική μορφή που αφιερώθηκε με όλη του την ψυχή στον αγώνα του Έθνους για την ανεξαρτησία του και πέθανε κατά την διάρκεια του αγώνα αυτού. Ο λόρδος Byron, γεννήθηκε στο Λονδίνο, σπούδασε στο Κέιμπριτζ κι από το 1809 έως το 1811 ταξίδεψε πολύ σε χώρες του εξωτερικού και ιδιαίτερα στης μεσογειακές χώρες όπως στην Πορτογαλία στην Ισπανία, Ιταλία Τουρκία και κυρίως στην Ελλάδα όπου γοητεύτηκε από τον αρχαίο πολιτισμό της και ένιωσε τη θλίψη  του υποδούλου ελληνισμού.
  Το 1812 επιστρέφοντας στο Λονδίνο, τυπώνει τα πρώτα ποιήματά του με τίτλο <<το προσκύνημα του Childe Harold>>. Τα επόμενα ποιήματα του όπως ο Κουρσάρος, ο Δον Ζουάν και άλλα πολλά τον έκαναν γρήγορα διάσημο σαν έναν από τους κορυφαίους ρομαντικούς ποιητές.
  Τεράστιας σημασίας αποδείχθηκε η συμβολή του λόρδου Μπάιρον στην υπόθεση του ελληνικού αγώνα για την ανεξαρτησία. Η διεθνής προβολή του ελληνικού ζητήματος αλλά και η ενθάρρυνση των αγωνιστών υπήρξαν από τα βασικά του μελήματα, ενώ λειτούργησε ως ισορροπιστής στις εσωτερικές διενέξεις των Ελλήνων.
  Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 προκάλεσε στους φιλέλληνες της Ευρώπης μεγάλη συγκίνηση, που γρήγορα μετατράπηκε σε έμπρακτη υποστήριξη. Τα φιλελεύθερα πνεύματα της εποχής προχώρησαν σε οργανωμένες μορφές συμπαράστασης και κατέληξαν στις αρχές του 1823 στη συγκρότηση του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου.
  Στο κομιτάτο προσχώρησαν γρήγορα επιφανείς παράγοντες του πολιτικού κόσμου. Ο Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον, εξελέγη εκπρόσωπος του Κομιτάτου στην επαναστατημένη Ελλάδα. Του ζητήθηκε να αναχωρήσει άμεσα για τη φλεγόμενη περιοχή, πράγμα το οποίο εκείνος δέχτηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Επρόκειτο για μια μεγάλη ευκαιρία που του δινόταν για να δοκιμάσει στην πράξη της φιλελεύθερες ιδέες του.
  Τον Ιούλιο του 1823 απέπλευσε από τη Γένοβα με το ναυλωμένο πλοίο <<Ηρακλής>>, μαζί με τον Έντουαρντ Τρελόνι και τον νεαρής ηλικίας κόμη Πιέτρο Γκάμπα. Αποβιβάστηκαν στης 2 Αυγούστου στην Κεφαλλονιά και παρέμειναν για κάποιο διάστημα στο χωριό Μεταξάτα.
  Από εκεί προσπάθησε να προωθήσει την έκδοση ενός δανείου στο Λονδίνο, για την ενίσχυση του αγώνα των Ελλήνων. Φυσικό ήταν όλες οι ελληνικές πλευρές να επιδιώξουν την εξασφάλιση οικονομικής βοήθειας και της εύνοιας του λόρδου Βύρωνα, με σκοπό να χρησιμοποιήσουν την επιρροή του για την εθνική τους υπόθεση.
  Ο Βύρων τελικά διέθεσε από το προσωπικό του ταμείο 4.000 λίρες Αγγλίας για να φτιαχτεί ελληνικός στόλος. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1823 μετέβη στο Μεσολόγγι οπου συνάντησε τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ο οποίος ήταν αρχηγός των δυνάμεων της Δυτικής Ελλάδας. Με πάθος και ενθουσιασμό συμμετείχε στην προετοιμασία και τον τελικό σχεδιασμό της επίθεσης εναντίων του τουρκικού φρουρίου της Κορίνθου. Με δικά΄του έξοδα προσέλαβε έναν αξιωματικό για να ετοιμάσει το πυροβολικό.
  Ο λόρδος Βύρων, τέλος, ανέλαβε ο ίδιος τη διοίκηση κσι τη συντήρηση του στρατού των Σουλιωτών, οι οποίοι θεωρούνταν άνθρωποι εξαιρετικής ανδρείας και γενναιότητας και κατατάσσονταν στα πλέον αξιόμαχα σώματα του ελληνικού στρατού.
  Ασχολήθηκε ενεργά με τις φιλονικίες των Ελλήνων και προσπάθησε να συμβιβάσει απόψεις και αντιλήψεις, προτάσσοντας το κοινό συμφέρον, ενώ παράλληλα ασκούσε στρατιωτικές εξουσίες και ανυπομονούσε να λάβει μέρος σε στρατιωτική δράση.
  Ο Βύρων παραμέρισε τις ποιητικές του ανησυχίες και μόνο την ημέρα των γενεθλίων του, στις 22 Ιανουαρίου του 1824, έγραψε τους τελευταίους του στίχους, εμπνευσμένος βέβαια από την ελληνική επανάσταση:  
       Αν τα νιάτα σου λυπάσαι, γιατί θέλεις πλέον να ζεις
       της τιμής εδώ ειν' ο τόπος άξιος δείξου μαχητής.
       Ζήτα κι εύρε ανδρείου μνήμα, κι αν ζητήσεις θα το βρεις 
       κοίτα γύρω, πιάσε θέση, στάσου εκεί ν αναπαυθείς''

  Ο λόρδος Βύρων αρρώστησε στις 15 Φεβρουαρίου του 1824. Για τη θεραπεία του ακολούθησε η συνηθισμένη για την εποχή μέθοδος της <<αφαίμαξης>>. Το γεγονός αυτό, παράλληλα με μία εξέγερση των Σουλιωτών, οδήγησε τον Βύρωνα στο να σχηματίσει ρεαλιστικότερη άποψη για της δυσκολίες της επανάστασης. Χωρίς να μειωθεί ο αρχικός ενθουσιασμός του όμως, άρχισε να επηρεάζεται όλο και περισσότερο από τα εμπόδια που παρουσιαζόταν.
  Στις 19 Απριλίου του 1824 άφησε την  τελευταία του πνοή.
   Ολόκληρο το αγωνιζόμενο έθνος θρήνησε το θάνατό του, ενώ η κυβέρνηση όρισε πένθος 21 ημερών. Η σωρός του μεγάλου φιλέλληνα, βασταζόμενη στις πλάτες των ηρώων του Μεσολογγίου, μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου και εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα.
  Κατόπιν διακομίστηκε στην πατρίδα του την Αγγλία και ετάφη στην εκκλησία του Hucknall Torkard κοντά στα πατρικά του κτήματα.
  Ο θάνατος του Μπάιρον συγκίνησε τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολομό, ο οποίος του αφιέρωσε λυρικό ποίημα (Ωδή), ενώ η πόλη του Μεσολογγίου τον τιμά επίσημα κάθε χρόνο. μαζί με τις γιορτές που διοργανώνονται σε ανάμνηση της ηρωικής Εξόδου.

ΠΗΓΗ: ΚΑΖΑΜΙΑΣ