Ο μαθητής στο τέλος αυτού του εγχειριδίου δε θα έχει κανένα άλλοθι για τις επιλογές του

Ο μαθητής στο τέλος αυτού του εγχειριδίου δε θα έχει κανένα άλλοθι για τις επιλογές του

Καθώς λοιπόν εμφανίζεται στη ζωή μας ένα συμβάν που προκαλεί τη δυσαρέσκεια μας να μην αναφωνούμε: "Γιατί έτυχε αυτό σε μένα" . Πρώτον δεν έτυχε επειδή το τυχαίο δεν υπάρχει στο σύμπαν και δεύτερον να θεωρείτε ευλογία το γεγονός ότι συνέβη σε σας διότι αν μπορούσατε να "δείτε" πόσες αόρατες οντότητες εργάζονται άοκνα κάτω απ τις εντολές των νόμων της φύσης μόνο και μόνο για να καταστήσουν εμάς ικανούς να εξαγνίσουμε την προσωπικότητα μας από τα επίπλαστα στοιχεία που μας ταλανίζουν αιώνες στο προσκύνημα μας στη γη θα νιώθατε δέος και θα πέφτατε στα γόνατα ευγνωμονόντας τη θεία πρόνοια που μας επέλεξε.

Θα ήταν παράδοξο για το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου να σας πω ότι δε θα έπρεπε να επιζητάτε ένα θαύμα αλλά να προσεύχεστε και να επικαλλείστε τη θεία φώτιση που θα σας επιτρέψει να διαχειρίστείτε με σοφία κάθε γεγονός, κάθε στιγμή μέσα στο υπέροχο δώρο της ζωής. Μέσα απ αυτή τη καθημερινή, στην αιώνια παρούσα στιγμή, συμπεριφορά μας σμιλεύουμε το δικό μας κατώτερο εαυτό έτσι ώστε στο πλήρωμα του χρόνου να γίνει ένα έργο αντάξιο να κατοικεί ανάμεσα στους θεούς σε μια ανώτερη υπέρλαμπρη διάσταση που κάποιοι μπορεί να την αποκαλέσουν παράδεισο αλλά ωστόσο αυτή είναι η πραγματική ουράνια μας πατρίδα κι όχι ο παράδεισος.

Να μην αναφωνούμε: "Όχι τώρα!" επειδή κάθε τι γίνεται στην ώρα του και δεν υπάρχει καλύτερη ώρα απ αυτή που συμβαίνει. Σε ένα πάνσοφο σύμπαν δεν είμαστε εμείς οι ατελείς μαθητές, που δε μπορούμε ακόμη να επιλέξουμε την "σωστή" ώρα της δικής μας δράσης , να κρίνουμε τους αόρατους Δασκάλους για την στιγμή που εκείνοι κρίνανε ορθό να μας παρουσιάσουν το επόμενο μας μάθημα.

Ανόητος κι επαρμένος είναι εκείνος που θα τολμήσει να αναφωνήσει: "γιατί σε μένα, γιατί τώρα;" Επειδή δε θυμάται, αλλά η υπογραφή του είναι χαραγμένη στο αόρατο συμβόλαιο αυτής της ζωής που ορίζει όλους τους σταθμούς της μαθητείας του στη γη. Στο ανώτερο αστρικό θα βρει τη δική του συμφωνία σε τούτο το σενάριο αλλά ποιος άραγε το υπέγραψε και ποιός τώρα το αμφισβητεί μέσα στην άγνοια του;

Ο μαθητής στο τέλος αυτού του εγχειριδίου δε θα έχει κανένα άλλοθι για τις επιλογές του κι αν επιθυμεί να έχει μια τυφλή δικαιολογία για τη δράση του απέναντι στα φαινόμενα και μέσα σ αυτά καλύτερα να σταματήσει την ανάγνωση εδώ γιατί στις αμέσως επόμενες σελίδες η "μύηση" που θα λάβει δε θα του επιτρέψει να κάνει το παραμικρό βήμα πίσω, παρά μόνο να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του σε μια μάχη απόλυτης στρατηγικής και τέχνης. Σε μια μάχη που αιώνες τώρα νικούνε όχι οι δυνατοί ούτε οι τιτάνες αλλά αυτοί που θέλουν, αυτοί που έχουν κατανοήσει αυτοί που έχουν μετανοήσει κι η επιθυμία τους για την επιστροφή στη φυσική κατάσταση του Ανθρώπου είναι αστείρευτη, είναι ανίκητη. Αν αυτόν τον συνοδοιπόρο η ιστορία θα τον αποκαλέσει ήρωα ή ημίθεο αυτό δε το γνωρίζω αυτό που ξέρω είναι πως θα είναι ένας απλός άνθρωπος ανάμεσα μας που αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να ενωθεί με τον Ανώτερο του Εαυτό και βάδισε ευέλικτα και δυναμικά όπως το νερό, αλλά όταν χρειάστηκε λύγισε όπως τα δένδρα που δε θέλουν να σπάσουν απ τη μανιά του ανέμου κι όταν έκρινε ορθό στάθηκε σαν βράχος κι άφησε να ξεσπάσει και να ξεθυμάνει πάνω του η οργή της ζωής, η οργή των δικών του περασμένων καταιγίδων που ήρθε η ώρα να κοπάσουν και να ξεψυχίσουν, επειδή ήρθε η ώρα του.

Αυτό είναι το θαύμα του ανθρώπου για το οποίο δε θα μιλήσει κανείς επειδή όλοι επιζητούν τη μαγεία μέσα στα φαινόμενα της εικονικής πραγματικότητας αλλά η μαγεία βρίσκεται στις ικανότητες του μάγου και το θαύμα είναι να γίνει Άνθρωπος ο κατώτερος εαυτός. Να γίνει Μάγος ο μαθητευόμενος μάγος κι όχι η εικονική πραγματικότητα μια χαρούμενη παράσταση ταχυδακτυλουργών γιατί ότι κι αν αλλάξει απ αυτό το σκηνικό θα παραμείνει μια μεγάλη πλάνη.

Απόσπασμα απ το βιβλίο μου "Τα μυστικά των θαυμάτων"